Əsgər şalvarı, yeraltı dünyanın qəhrəmanları, sehirli aləm və yenilik
Mətanət Natiq
Əsgər şalvarı
Bacım oğlu Fərid ailəsiylə bizə qonaq gəlmişdi. Onun Yusif adlı balaca oğlu var. Uşağın əynindəki şalvar diqqətimi cəlb elədi. Bu, əsgər şalvarı idi. Üzümü ona tutub dedim: “Yusif, nə qəşəng şalvarın var!” O isə cavabında: “Əsgər şalvarıdır, amma əlimdə bayraq yoxdur” dedi və əlini göstərdi.
Üç yaşlı uşağın sözləri məni duyğulandırdı. Bu cür cavabın haradan qaynaqlandığını bilirdim. Atasından keçmişdi. Yadımdadır, Yusif doğulanda onu xəstəxanadan çıxarmağa gedəndə, atası maşını Azərbaycan bayrağının üç rəngində bəzəmişdi. Yusifə oyuncaq alanda atası tank, qırıcı təyyarə, hərbi maşın alır. Bəs bu vətənpərvərlik haradandır? Əlbəttə, ailədən.
Sözümün canı var. Televiziya kanallarına verilişlərə bəzən elə gəncləri dəvət edirlər ki, bilmirsən oğlandır, yoxsa qız. Aparıcı sual verəndə elə əzilib-büzülürlər ki… Gündən-günə bu tip adamların artdığını sezmək də çətin deyil.
Biz oğlanlarımızı kişi kimi böyütməliyik. Böyüyəndə ana-bacılarımızı yağı düşməndən qoruya bilsinlər. Mübariz İbrahimov kimi sinəsini gülləyə sipər etsinlər. Bizim Mübarizin anası Şamama ana kimi, atası Ağakərim kimi atalarımız çoxdur. Halal olsun belə ata-anaya ki, Mübariz kimi oğul böyüdüblər.
Fevralın 7-si Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı, şəhid Mübariz İbrahimovun doğum günü idi. Xalq yenə öz sevgisini vətənin bu qəhrəman oğlundan əsirgəmədi. Mübarizin boya-başa çatdığı evin həyəti adamla dolu idi. Xalq qəhrəmanını heç vaxt unutmur. Mübariz İbrahimov Azərbaycan tarixinə həm də şəhidlik məktubu yazıb şəhid olan qəhrəman kimi düşüb. Televiziya kanalları belə qəhrəmanları təbliğ etməlidir, cinsi bilinməyən dırnaqarası oğlanları yox.
Gəlin oğlan uşaqlarımızı vətənpərvər ruhda böyüdək – balaca Yusif kimi.
Yeraltı dünyanın qəhrəmanları
Mən həmişə müşahidə etdiklərimi, gördüklərimi yazıram. Metrodaydım, nəzərimi vaqonun divarındakı kiçik monitor cəlb etdi. Monitorda gecə növbəsində çalışan metro işçilərinin hər gün gördüyü işlər film kimi nümayiş etdirilirdi. Bunu seyr etdikcə metro işçilərinin əməyinə, zəhmətinə heyran oldum.
Gecə yarıdan qatarların hərəkəti dayanır və səhər saat 5-ə kimi qızğın iş başlayır. Qatar depoya daxil olur, texniki baxışdan keçirilir, nasazlıqlar aradan qaldırılır. Yol xidmətinin işçiləri yollara, relslərə baxır, şpalları dəyişirlər. Tuneldəki qurğular yoxlanır, mərmərlər və tunel yuyulur. Qoşa rels arasında məsafə 1420 mm olmalıdır. Relslər düz olmasa qatar relsdən çıxa bilər. Yol ölçən vaqon var ki, relslərin nasazlığını aşkar edir. Vaqonlarınsa içi hər gün iki-üç dəfə yuyulur. Maşinistlər hər gün işə başlamazdan qabaq tibbi müayinədən keçirlər. Bütün bunlar bizim təhlükəsizliyimiz üçündür.
Hər gün bu möcüzəli nəqliyyatdan on minlərlə adam istifadə edir. Bu nəqliyyat bizi tıxaclardan xilas edir. Bizim təhlükəsizliyimiz və mənzil başına tez çatmağımız üçün görülən bütün işlər bu yeraltı dünyanın qəhrəmanlarının zəhməti bahasına başa gəlir. Bir vətəndaş olaraq bunu yazmağı özümə borc bildim. Mənzil başına rahat, tez və təhlükəsiz çatmağımıza görə bu insanlara – metro işçilərinə təşəkkür edək, sükanı belə saxlayın deyək!
Sehirli aləm
Doğma şəhərimizdə çox böyük ticarət mərkəzinə getdim. Birinci mərtəbədə bir məqam nəzərimi cəlb etdi və təsirləndiridi. Əvəllər bu mərtəbədə elektrik malları satılırdı. Çox sevindim. İnsanların bura axışıb gəldiyinin şahidi oldum. Mən də kitab aldım. Hər cür kitab var idi.
Burada – bu sehirli aləmdə dolaşdım. Düşündüm ki, kitab oxuyanlarımız çoxalıb. Bu da bir qələbədir. Bizi cəhalətdən ancaq bu kitablar qurtara bilər. Böyük maarifçi, ziyalı, milli mətbuatın banisi Həsən bəy Zərdabi deyib: “Maarifdən, elmdən məhrum olan xalq işıqdan məhrumdur”. Çox doğrudur. Mən də xalqımı işıqlı yolda görmək istəyirəm və belə kitab satılan yerlərin artmasını istəyirəm.
Məni ən çox sevindirən gənc oğlan və qızların kitab oxumasıdır. Onlar əllərində kitab kassanın önündə növbə gözləyirdilər. Gənclik gələcəkdir, uğura aparan yoldur!
Yenilik
Nəqliyyatda tez-tez yeniliklər baş verir. Xüsusən də şəhərə gətirilən “BakuBus” avtobusları əhalinin ürəyincədir. Hələ sayı az olsa da çox rahat və komfortlu avtobuslardır. Yayda sərin, qışda isti olur. Avtobusların kart sisteminə keçməsi də təqdirəlayiqdir.
Amma “BakuBus” avtobuslarından istifadə edəndə bəzən kiminsə kartının olmadığını da görürəm. Belədə həmin insan başqasından xahiş edir ki, öz kartıyla onu da keçirsin. Əgər bu, kimlərinsə kartını yaddan çıxarması, bəlkə yeni kart almağa imkanının çatmaması ilə bağlıdırsa, onda başqa məsələ. Amma bəzən bu mənə insanlarımızın hələ hamısının kart sistemi vərdişinə yiyələnməməsi, bu sistemi doğru-dürüst qavramaması, hətta deyərdim kimlərinsə bu sistemi qəbul etmək istəməməsi kimi də görünür.
Bir vaxt xaricdə olanda belə kartla işləyən avtobusa minmişdim. Ürəyimdə belə avtobusların vətənimdə olmasını arzulamışdım. Arzum yerinə yetdi. Amma… Yenə bir əmma var. Çox təəssüf edirəm ki, nəqliyyatda hələ köhnə avtobuslar da qalır. Oturacaqları cırıq, çirkli, qorxursan ki, geyimin nəyəsə ilişəcək və yaxud da çirklənəcək. Çirkli və yöndəmsiz. Allah bizi belə avtobuslardan qurtarsın!
Müəllifin başqa yazıları:
Ümidlə yolçuluq
Səssizlik
Vətənim
Atılmış
Göz yaşı və biganəlik
Örnək adamlar
Darıxıram, ana
Balaca vətənpərvər, cənnət bağçası və ağlayan ağaclar
İnsanı yoran nədir?
Nurlu insan
Qabarlı əllər, gözəl insan
Payız yağışı
Xilaskar, müsəlman dünyası, tənha ağac, təhqir edilmiş şair…
