Oqtay Qorçu
Dieqo Armando Maradona öldü. Daha bir futbol əfsanəsi tarixə çevrildi.
Qalmaqallı Maradona, ömrünün boş vaxtlarını övladlarına deyil, Peleni söyməyə sərf edən Maradona öldü.
Adı kilsədə əbədiləşən, dəlixanada Maradona olduğunu sübut etməyə çalışan faciəli Maradona. Futbol karyerası xaricində bütün etdikləri ikrah oyadan böyük futbolçu.
Obrazını şəxsiyyətindən üstün sanan Maradonanın ölümünə dünya yanır. Bu dünya həm də minlərlə insanın müharibədə həlak olduğu, pandemiya qurbanına çevrildiyi bir dünyadır, ancaq Maradonanın ölümü böyük faciə kimi qarşılanır. Məşhur futbolçu həm də ədalətsiz bir dünyadan köçüb, bəlkə də azadlığa qovuşub.
Fakt isə faktlığında qalır, Argentina yığmasının 60 yaşlı fəxri, dünyanı heyrətə salan Dieqo Maradona artıq yoxdur. Daha o, hay-küylü açıqlamalar verə bilməyəcək, daha Messidən danışanda kövrəlib “Səni oğlum kimi sevirəm” deməyəcək, daha Peleni təhqir etməyəcək…
Ölən adi bir argentinalı yox, milyonların pərəstiş etdiyi Maradona – futbol ulduzudur.
Dünyanın işinə bax, ondan elə söz açırlar ki, sanki əbədiyyət ölümə qovuşub. Maradona “Tanrının əli”ni oğurlayan istedadlı futbolçu idi. Bəli, o, dahi, dəli, sosialistlərin sevimlisi, anarxist ruhlu birisi, Fidel Kastronun dostu, narkoman, tövbəkar idi, amma qeyri-adi insan deyildi.
Maradona oynamağı gözəl bacarırdı – meydanda da, həyatda da…
