“Şair ömrü qorxuludu…” (Şeirlər)
Vəliş Zirvəli
Məni
Dəyanətli öyrədibdi
Qəlbimdəki dözüm məni.
Alov dilli ildırımam
Közərdəndə gözüm məni.
Könül, bir az qayğıkeş ol,
Sevincə dön, ürəyə dol,
Haqqa doğru aparar yol
Haqqa gedən izim məni.
Çəkilsə də hərdən tarım,
Durulacaq duyğularım,
Öldürsə də qayğılarım,
Dirildəcək sözüm mənim.
Şair
Şair Tanrı buyruqçusu,
Şair Allahın quludu.
Sevgisi Allah sevgisi,
Yolu həqiqət yoludu.
Çökən sükut yaşındadı,
Doğan ümid yaşındadı,
Şair Qorqud yaşındadı,
Yaşı qədimdi, uludu.
Dövrün əriyən şamıdı,
Məqamı haqq məqamıdı,
Şair Allah adamıdı,
Sinəsi sözlə doludu.
Müşfiq hanı, Cəfər hanı,
Cavid etdi səfər, hanı,
Gedən neçə nəfər hanı,
Şair ömrü qorxuludu.
Belə
Yamanca tez keçdi bu ömür, bu gün,
Bu qış belə keçdi, bu yaz da belə.
Nə tam naşükürəm, nə tam razıyam,
Bir az yaxşı keçdi, bir az da belə.
Hər işi yaradan Haqqın əlidi,
Duyğu var həlimdi, duyan dəlidi,
Saf sular özü də təhlükəlidi,
Kür bu hövsələdə, Araz da belə.
Dolaşıq düşməsə ömür adlı kələf,
Yaşamaq da şərəf, ölmək də şərəf,
Daha yol qayıdıb qüruba tərəf,
Vəliş, karvanını tarazla belə.
Sən gedən gündən
Dedin ki, gələrəm, yolumu gözlə,
Gözlərim yoldadı sən gedən gündən.
Dünyanın qəminə köklənən qəlbim
Fikri-xəyaldadı sən gedən gündən.
Qəm, kədər ruhumda olubdu əlbir,
Çarəsiz görünür tökülən tədbir,
Yüz fikrim bir borcu ödəyə bilmir,
Ürəyim qaldadı sən gedən gündən.
Gözündə bir eşqin sönən məşəli,
Çarəsin tapmadı bir loğman əli,
Sən qoyub getdiyin Vəliş Zirvəli
Gəl gör nə haldadı sən gedən gündən.
