Tofiq Fikrət
Çeynəndi yetər varlığımız cəhl ilə qəhrə,
Doğrandı mübarək vətənin bağrı səbəbsiz.
Birlikdə bu gün tapmalıyıq dərdinə çarə,
Can qardaşı, qan qardaşı, şan qardaşıyıq biz.
Millət yoludur, haqq yoludur, tutduğumuz yol,
Ey haqq, yaşa! Ey sevgili millət, yaşa, var ol!
Gəl, qardaş, anan xalq sənə möhtac, onu qurtar.
Yardım ona, qurtarmaq o bədbəxti vəzifən.
Qarşında anan bağrı açıq, xəstə, zarıldar,
Görmək bunu, durmaq bizə bədtərdir ölümdən!
Hər an o gözəl sinəni xəncərləyir ellər,
İmdadına çatmazsaq əgər – məhvi müqərrər.
Zulmün topu var, gülləsi var, qələsı varsa,
Haqqın da bükülməz qolu, dönməz üzü vardır.
Göz yumma günəşdən, nə qədər nuru qaralsa
Sönməz əbədi, hər gecənin gündüzü vardır.
Millət yoludur, haqq yoludur, tutduğumuz yol,
Ey haqq, yaşa! Ey sevgili millət, yaşa, var ol!
Vaxtilə atan kimsəyə minnətmi edərdi?!
Yox, qalmadı haşa sənə zillət pədərindən.
Dünyada şərəfdir yaşadan milləti, fərdi,
Silkin, bu zəlalət tozu uçsun üzərindən.
İnsanlığı pamal edən alçaqlığı yıx, əz!
Billah yaşamaq! Yerdə sürüklənməyə dəyməz!
Hərr rəng ilə haqsızlığı gördün… Bumu qanun?
Ən qəmli səfalətlərə düşdün… Bumu dövlət?..
Dövlətsə də, qanunsa da artıq yetər olsun,
Artıq yetər olsun bu dəni zülmü cəhalət…
Millət yoludur, haqq yoludur, tutduğumuz yol,
Ey haqq, yaşa! Ey sevgili millət, yaşa, var ol!