Vətəndaşın səsi – rifaha yol
Rövşən Ağayev
Geniş səlahiyyətləri və maliyyə imkanları olan, vətəndaşın səsi ilə formalaşan özünüidarə qurumlarının təyinatlı icra hakimiyyətlərindən üstünlükləri barədə zaman-zaman yazırıq. Amma görünür, bu mövzunu Avropa Şurasının tövsiyələri, nəzəri yazılar əsasında izah etməkdənsə praktiki nümunələrə üz tutmaq daha effektlidir.
Türkiyədə bu ilin yazında keçirilən yerli seçkilərdə Ankara böyük şəhər bələdiyyəsi tələbə oxudan ailələri su pulundan azad elədi. İstanbul böyük şəhər bələdiyyəsi ictimai nəqliyyatda tələbələrə güzəştlər verdi, onlara pulsuz xarici dil kursları açmağı vəd elədi.
İndi isə Tbilisi meriyası tələbələr üçün 2019-cu ilin sosial paketini açıqlayıb. Meriyada aztəminatlı kimi qeydiyyatdan keçən ailələrin tələbə övladlarının təhsil haqqı ödənəcək. Vahid milli imtahandan 51-70 bal toplayanın təhsil haqqının 50 faizi, 71-90 bal toplayanın təhsil haqqının 70 faizi, 91 baldan yüksək toplayanın təhsil haqqının hamısı meriyanın boynunda olacaq. 2018-ci ildə bu proqrama 400 min dollar (650 min manata yaxın) xərclənib. 2015-2017-ci illərdə proqramdan 6,5 min yoxsul tələbə bəhrələnib.
Vətəndaşın səsi eşidilməyən ölkədə nə rifah olar, nə firavan həyat, həmin dövlətin yüz milyardlarla dollar varidatı olsa belə. Bu modeldə olsa-olsa zəngin dövlətin yoxsul vətəndaşları olur.
