Qarabağ yolunda
Azər Qasımlı
Son həftə hamı Qarabağdan yazır. Bir tərəfdən sevinirsən ki, Qarabağ mövzusu unudulmayıb. Digər tərəfdən 1990-cı illərdə olduğu kimi bu gün də populist və məsuliyyətsiz çıxışlar edilir.
Qarabağ probleminin həlli bir çoxlarının düşündüyü kimi sadə məsələ deyil.
Əliyev hakimiyyətinin “neft strategiyası” tam iflas oldu. Neft gəlirləri uğura çevrilmədi. İqtisadiyyatımız neftin qiymətindən asılı vəziyyətdədir. Nefti nəzərə almasaq, iqtisadiyyatımız Ermənistan iqtisadiyyatından da zəifdir. Sosial göstəricilərimiz də üstün deyil.
Azərbaycan beynəlxalq ictimai rəyi və əsas aktorları da öz tərəfinə çəkməyə nail ola bilməyib.
Bir sözlə, 20 ilimiz getdi, nəticə göz qabağındadır. Neft strategiyasının əsas məğzi vaxt qazanmaq idi. Vaxt isə artıq bizə yox, ermənilərə işləyir.
Bu gün ölkəmizin əl-qolu bağlıdır. Minsk qrupu hərbi münaqişəni rədd edir. Ermənilər isə danışıqları uzadır. Bundan sonra onlar prosesin uzanmasında daha çox maraqlı olacaqlar.
Minsk qrupundan imtina edib danışıqlar prosesindən çıxsaq, bu demarşın sonu yenə də prosesin uzanmasına, yəni ermənilərə xidmət edəcək.
Danışıqlar prosesindən çıxıb müharibəyə başlasaq, Minsk qrupunun həmsədr ölkələri ABŞ, Fransa, Rusiyanı qarşımızda görəcəyik. Onlara arxa çevirmək gücümüz varmı?
Tam açıq yazıram: indiki mərhələdə müharibəyə başlasaq, dünya güclərinin Dağlıq Qarabağı dövlət adına tanıması və sanksiyalarla üzləşəcəyik… Bunun altından çıxmaq mümkün olmayacaq. Ağır sosial-iqtisadi vəziyyət, işlək demokratik təsisatların yoxluğu, ölkənin qeyri-demokratik imici, müdaxilə gücü məhdud olan Türkiyədən başqa müttəfiqimizin olmaması şəraitində “müharibə” deyə qışqırmaq olduqca məsuliyyətsiz davranışdır.
Müharibələri sadəcə ordular qazanmır. Qalib gəlmək üçün hər sahədə daha üstün olmalıyıq. Elə etməliyik ki, zaman bizim xeyrimizə işləsin.
